(CUT) BOSS CALLING - MINCOUPS

โดยที่ไม่ต้องสานต่อบทสนทนาใด ๆ ร่างสองร่างก็โผเข้ากันราวกับมีแรงดูดของแม่เหล็ก บรรยากาศเอื่อยช้าหายไปในทันตา สัมผัสจาบจ้วงรุนแรงเกิดขึ้นอย่างไม่มีใครยอมใคร นิ้วเรียวยาวเกี่ยวเสื้อสูทหนังให้หลุดออกจากไหล่ลาด ก่อนจะเคลื่อนมือหนามากระชากที่สาบเสื้อเชิ้ต เพียงเสี้ยววินาทีบนรังดุมก็ไม่เหลือกระดุมแม้สักเม็ด แขนขาวเอื้อมขึ้นกอดคออีกฝ่าย ยามที่มินกยูสาละวนอยู่กับซอกคอของตน สองขาขยับก้าวเดินในจังหวะเดียวกัน ย้ายจากกำแพงแข็งและเย็นชืดเป็นเตียงคิงไซส์ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง

แผ่นหลังกว้างกระแทกกับผืนเตียงเต็มแรง ไม่มีเวลาให้ร้องโอดโอยเมื่อร่างโปร่งปีนขึ้นมาคร่อมทับตัวเขาเอาไว้ มือขาวรูดเนคไทที่หลุดลุ่ยอยู่ก่อนหน้าออก นิ้วเรียวขาวอีกข้างเปลื้องกระดุมบนสาบเสื้อ เผยแผ่นอกกำยำ ต้นคอแข็งแรงที่มีรอยแดงจ้ำที่บริเวณต้นคอ ซึงชอลกระตุกยิ้มร้าย ละมือที่แหวกเสื้ออีกฝ่ายไปดันคางคนใต้ร่างให้หันหน้าไปอีกทาง

“ยุงที่เวอร์จิเนียคงตัวใหญ่มากนะ คุณว่าอย่างนั้นไหม?” น้ำเสียงทะเล้นขัดกับสีหน้าที่เย็นเยือก แม้ตาคมจะมองไม่ชัด แต่เขาก็สามารถสัมผัสความเย็นเยือกนั้นได้ดีเชียวล่ะ นึกย้อนไปเมื่อสามสิบนาทีก่อนหน้า ในตอนที่ซูนยองเห็นรอยที่ต้นคอ หมอนั่นก็ฟาดด้ามปืนเข้าที่ใบหน้าของเขาอย่างลืมฐานันดร

“ผมถึงโดนซูนยองฟาดน่ะ” มินกยูพูดหน้าตาย นั่นทำให้ซึงชอลถึงบางอ้อ แต่ถึงแม้ว่ามินกยูจะไม่ได้พูด เขาก็พอเดาได้อยู่แล้ว

“หึ..” ซึงชอลกระแทกเสียงหัวเราะ ปลายเล็บจิกเข้าที่ปลายคางคม เรียกเสียงซี๊ดปากจากมินกยูแผ่วเบา

“สงสัยคงต้องรวบบิล” ซึงชอลขยับปากพูด รอยยิ้มร้ายปรากฏ ดวงตาคมสบตากันอย่างไม่คิดหลบ

“ถ้ามันจะทำให้คุณพอใจ ซึงชอล” สิ้นคำตอบ เจ้าของชื่อก็ไม่ต่อความยาวสาวความยืด ใบหน้าหล่อหวานโน้มลงประกบจูบกลีบปากหนารุนแรง ฟันคมขบกัดไปตามกลีบปากอีกฝ่ายจนได้กลิ่นคาวเลือด สองมือดึงรั้งข้อมือแกร่งทั้งสองข้างขึ้นเหนือหัว ลูบไปตามลำแขนแข็งแรงอย่างอ้อยอิ่ง ละมือข้างหนึ่งมากระตุกไทเนื้อดีให้หลุดจากลำคอของคนเบื้องล่าง รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซึงชอล ก่อนเจ้าตัวจะลงมือผูกไทรอบข้อมือแกร่งจนแน่นหนา

“คุณนี่มันแสบเป็นบ้า” ซึงชอลพูดเสียงแผ่ว ปลายนิ้วไล้วนจากแผงอกกำยำขึ้นไปถึงต้นคอแกร่ง สัมผัสเบาหวิววนเวียนอยู่ที่รอบรอยจ้ำอย่างพิจารณา

“มีข้อแก้ตัวดี ๆ สักข้อไหมล่ะ? เผื่อคุณจะได้จ่ายน้อยลง” เสียงทุ้มหวานเอ่ยถาม ปลายเล็บสะกิดที่รอยจ้ำ รอฟังคำตอบคนที่ใช้สายตามองเสี้ยวหน้าด้านข้างของตัวเอง

“ผมเมา” เสียงทุ้มต่ำตอบ คนฟังพ่นลมหายใจ

“ทุเรศชะมัด” ซึงชอลสบถ มือขาวดันปลายคางคมให้เชิดขึ้น ก้มหน้าฝังฟันคมที่รอยต้นเหตุ ออกแรงกัดจนเกิดรอยฟัน ร่างสูงขมวดคิ้วฉับ ความเจ็บแปลบที่ต้นคอทำให้มือที่ถูกพันธนาการบีบเข้าหากัน แต่ถึงอย่างนั้นเสียงสูดปากจากความเจ็บปวดก็ไม่สามารถถูกกักเก็บเอาไว้ได้

กลีบปากสีพีชไล่จูบดูดไปทั่วลำคอแข็งแรง ฝากร่องรอยไว้ทุกจุดที่พาดผ่าน มือกร้านลูบลงต่ำ จากแผงอกแกร่งถึงหน้าท้อง สัมผัสวาบหวิวส่งผลให้ร่างสูงเม้มปาก สีหน้าเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสจากมือขาวทำให้ซึงชอลอดไม่ได้ที่จะฝากฝังรอยกัดอีกสักหนึ่งรอย

“คุณควรจะอยู่ข้างล่างซะบ้าง ดีไหม?” ซึงชอลพูดทั้งรอยยิ้ม ปลายนิ้วแตะเข้าที่กลางลำตัวของอีกฝ่ายที่เริ่มโป่งนูน มินกยูผงกหัวขึ้นมองหน้าอีกฝ่ายเคร่งเครียด

“งั้นผมคงต้องติดหนี้คุณ” พูดจบ สองมือที่ถูกผูกมัดก็อ้อมมาคล้องคอขาว รั้งอีกฝ่ายลงมาประกบจูบดูดดื่ม กลีบปากหนาขบเม้มรุนแรงอย่างไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัว อาศัยจังหวะที่ซึงชอลพลั้งเผลอพลิกร่างให้ตัวเองอยู่ด้านบน ลิ้นร้อนขบดูดกันอย่างร้อนแรงจนน้ำเคลือบใสเลอะไปทั่ว อกขาวกระเพื่อมขึ้นลงยามที่มินกยูผละปากออกไป

“ผมจะทำให้คุณรู้เอง”

“.....”

“ว่าคุณน่ะ ไม่เหมาะหรอกที่จะอยู่ข้างบน” พูดจบ ฟันคมก็งับเข้าที่ปลายปมไท ดึงรั้งให้ปมคลายตัว เพียงแค่กระตุกมืออกจากกัน เนคไทเนื้อดีก็หลุดออกอย่างง่าย

มือหยาบหนาลูบสัมผัสไปทั่วแก้มนิ่ม ดวงตาคมสบจ้องดวงตากลมที่แสนจะดื้อรั้นอย่างเป็นต่อ ก่อนจะเลื่อนมือลงมากระชากเสื้อเชิ้ตของคนใต้ร่างจนขาดวิ่น ไม่ได้สนใจในความราคาแพงหูฉี่ของมัน กลีบปากหนาระดมจูบไปทั่วร่างแน่นเนื้อ รอยจ้ำปรากฏในทุกที่ที่ริมฝีปากหนาลากผ่าน ราวกับเอาคืนจนคนถูกกระทำครางหอบ มือขาวลอบไปปลดเข็มขัดหนังที่รอบเอวสอบอย่างย่ามใจ ดึงรูดออกจากหูกางเกง ก่อนจะม้วนมันเข้าผ่ามือตัวเองจนปลายสายสั้นลงอย่างพอเหมาะ

เพี๊ยะ!

ปลายเข็มขัดฟาดเข้าที่ข้างแก้มกร้าน ใบหน้าคมสะบัดไปตามแรงตบ มินกยูกระตุกยิ้ม มือหยาบหนาล้วงเข้าไปใต้กางเกงอีกฝ่าย บีบเค้นตัวตนที่คับแน่นอันเดอร์แวร์จนซึงชอลหลุดคราง

“อ้า..!” ไม่เว้นจังหวะให้ร่างขาวได้หายใจ มินกยูชักมือออกมาจัดการปลดเปลื้องอาภรของอีกฝ่าย ในตอนนี้มีเพียงร่างกายเปลือยเปล่าปรากฏแก่สายตาคม มือหนาจับยึดอาวุธของคนเบื้องล่าง บีบเค้นจนคนถูกกระทำหายใจขาดห้วง รั้งรูดมันอย่างรุนแรงจนแข็งชันสู้มือ

“มาไวอะไรขนาดนี้ครับ หื้ม?” เอ่ยถามเสียงทะเล้น มินกยูยกยิ้มเจ้าเล่ห์ บีบคลึงอาวุธของร่างขาวอย่างมันมือ ใบหน้าขุ่นมัวปนอึดอัดของซึงชอลยิ่งทำให้คนมองรู้สึกพอใจ มือหนาสาวขึ้นลง ขัดอาวุธที่กลางลำตัวของอีกฝ่ายจนเล็บบางจิกลงที่บ่าแกร่ง เรียวขาอ้ากว้างอย่างลืมตัว กายขาวกระตุกรุนแรงพร้อมกับจังหวะผ่อนลมหายใจที่หนักหน่วงขึ้น

“อึ้ก...อ่ะ....ปล...ปล่อย...อื๊อ!” เสียงทุ้มหวานครางไม่ได้ศัพท์ สวนสะโพกอวบเข้าหาฝ่ามือหนาอย่างเสียสติ มินกยูรีบเร่งจังหวะที่ฝ่ามือ ก่อนเสียงครางยาวจะดังออกมาจากลำคอของซึงชอลพร้อมความเปียกแฉะที่ฝ่ามือของมินกยู

ร่างขาวสูดลมหายใจยังไม่ทันเต็มปอดดีก็ต้องกลั้นหายใจเฮือก เมื่อปลายนิ้วเรียวยาวที่มีสิ่งหล่อลื่นได้สอดเข้าที่ช่องทางด้านหลัง ซึงชอลขบกัดริมฝีปากล่างอย่างเก็บกลั้น ความเจ็บแปลบระคนเสียวซ่านได้เข้ามาทักทายอย่างไม่ทันตั้งตัว

มินกยูชักนิ้วเข้าออกให้ช่องทางคลายความฝืดเคือง มืออีกข้างปลดกางเกงสแล็คของตัวเองออกอย่างลวก ๆ ไปพร้อมกับอันเดอร์แวร์ ก่อนจะเลื่อนมือหนากลับมาขัดอาวุธของตัวเองให้พร้อมใช้งาน นิ้วเรียวสีช่องทางอ่อนนุ่มที่ยังไม่ทันได้ขยายตัวดีนักแต่เจ้าตัวก็ชักนิ้วออก ปล่อยอาวุธที่พร้อมใช้งานเข้าปากถ้ำอย่างรุนแรง ความคับแน่นและแรงบีบรัดจากอีกฝ่ายทำให้เจ้าตัวกัดฟัน ตาคมมองคนข้างใต้ที่กำลังขมวดคิ้วมุ่น

“ปืนผมยิงรัวกว่าสไนเปอร์อีกนะ” พูดจบ มินกยูก็ลั่นไกใส่ช่องทางถี่รัว เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดตามความรุนแรงที่เกิดขึ้น ซึงชอลหลับตาปี๋ให้กับความเสียวซ่านระคนเจ็บระบมที่ทำให้หัวใจเต้นรัว ฟันขาวขบริมฝีปากจนแตกซิบ รสเลือดคาวคลุ้งไปทั่วโพรงปาก

“อ๊ะ....อื้อ...กระ....จอก...” อดที่จะแขวะอีกฝ่ายไม่ได้ มือขาวตวัดสายเข็มขัดในมือไปที่หลังคอหนา กระชับปลายสายอีกข้างก่อนจะรั้งใบหน้าอีกฝ่ายให้ลงมาหาตน สายตาท้าทายถูกส่งไปให้คนที่อยู่ด้านบน สะโพกอวบเด้งสวนสู้แรงกระแทกจากสะโพกสอบ เสียงครางดังลอดไรฟันจนรู้สึกแสบคอ ยามที่ปลายอาวุธขยี้ที่จุดกระสันของตัวเองเข้าเต็มแรง

“แต่ทำหน้าเอ็กซ์ใส่แบบนี้น่ะเหรอ?...อ..อื้ม...” มินกยูพูดเสียงต่ำ ครางในลำคอเมื่ออีกฝ่ายยื่นหน้าเข้ามาจูบปิดปาก บทจูบร้อนแรงไม่ได้น้อยไปกว่าร่างกายส่วนล่างที่กำลังต่อสู้กัน ยิ่งรุนแรง ยิ่งถึงใจมากขึ้นเท่านั้น

ซึงชอลหอบเฮือกตอนที่ผละริมฝีปากออกมา มือหนาจับต้นขาขาวให้อ้ากว้างขึ้น รัวยิงใส่ช่องทางจนเสียงครางจากร่างขาวดังกลบเสียงลั่นของเตียงนอน ช่องทางบีบรัดสลับคลายออกเป็นอีกหนึ่งสัญญาณที่บอกให้รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังใกล้ถึงจุดเต็มที

“อ่ะ...อา....อือ....อึ้ก!” เสียงทุ้มหวานครางเครือ เมื่อจุดกระสันโดนกระแทกถี่รัวจนเรียวขาเริ่มสั่น หยาดน้ำใสเกาะที่ขอบตา ฟันคมขาวขบกัดที่เข็มขัดหนังในมืออย่างหาที่ระบาย ทุกการกระทำถูกฉายชัดในสายตาของมินกยู สติอันน้อยนิดถูกลิดรอนจนพร่ามัว ใบหน้าคมก้มซุกเข้าที่ซอกหูนิ่ม กลีบปากหนากดจูบลงบนใบหูขาว

“อื้ม...พร้อมไหมครับบอส...?...” มินกยูถามเสียงกระเส่า รอยยิ้มร้ายที่ซึงชอลไม่สามารถมองเห็นได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อคม ร่างสูงชักปืนออกอย่างเอื่อยช้าก่อนจะยิงเข้าใส่อย่างรุนแรง ทำอยู่เช่นนั้น จนกายขาวกระตุก ก่อนที่เสียงครางเฮือกสุดท้ายจะหลุดออกจากลำคอขาวเนียน

“อ้า!!”

พร้อมกับกระสุนที่ฝังเข้ากับเป้ายิงอย่างแม่นยำ

NICE SHOT!

*กลับไปเม้นกันหน่อยนะค้า