CUT
“ซูนยอง..”
เสียงทุ้มหวานหลุดอุทานเมื่อเอี้ยวหน้าหันไปมองเจ้าของสัมผัสก็พบกับใบหน้าหล่อร้ายเข้าอย่างจัง
“เห็นหมดแล้วใช่ไหม”
“.....”
“...ที่ซ้อมน่ะ”
เสียงทุ้มเอ่ยถามโดยที่ริมฝีปากอยู่ข้างหู
“อ่ะ..อืม”
ไม่รู้ว่าเป็นการตอบรับหรือครางกันแน่เพราะสัมผัสนุ่มนิ่มลากไล้ไปทั่วหลังคอ
มือหนาที่เคยจับก็เริ่มลูบไปตามต้นแขนลามไปยังช่วงเอว
“นอกจากเพิร์ฟทีมแล้วยังไม่ให้ใครดูเลยนะ”
เสียงทุ้มที่ดังชัดกับสัมผัสร้อนที่หลังหูนั้นทำให้ขนอ่อนลุกชัน
กายเล็กเริ่มสั่นน้อยๆเนื่องจากอารมณ์ที่เกือบจะหายไปโหมกลับมาอีกครั้ง
“ซะ..ซูน”
เสียงทุ้มหวานครางแผ่วเมื่อมือหนาล้วงเข้ามาใต้เสื้อ
ปลายนิ้วไล้วนอยู่รอบแอ่งสะดือ
ลมหายใจขาดห้วงจากความสะท้านนั้นทำให้ร่างโปร่งลอบกลืนน้ำลายเหนียวหนืด
สีหน้าท่าทางของจีฮุนตอนนี้ช่างต่างกับจีฮุนในเวลาปกติ และมันก็น่าหลงใหลมากกว่าตอนคนตัวเล็กนี่ตั้งใจทำงานเสียอีก
“หืม..”
เสียงทุ้มแกล้งขานรับในลำคอลิ้นร้อนเริ่มบรรจงลิ้มรสชาติจากร่างกายขาว
เริ่มตั้งแต่หลังหู ท้ายทอยจนมาถึงไหล่เล็ก
“อ่ะ..ซูน..”
หน้าหวานแดงปลั่ง
ทั้งเขินอายทั้งรู้สึกเสียววูบจากความร้อนที่ชื้นแฉะบนไหล่ของตัวเอง แต่หากจะให้เขาผลักไสอีกคนออกไปในเวลาแบบนี้เขาก็ไม่มีแรงมากพอ
และซูนยองเองก็รู้ว่าเขากำลัง ... ต้องการ
“.....”
ในความเงียบของควอนซูนยองนั้นก็มีสายตาที่ส่งให้คนตัวเล็กที่แสดงความต้องการของตัวเองอย่างปิดไม่มิด
ตาคมเฉี่ยวมองเสื้อเชิ้ตที่ปกปิดผิวกายนั้นราวกับจะกระชากมันออกแต่ที่จริงเขาไม่แม้จะขยับกายเสียด้วยซ้ำ
มือเล็กที่ติดจะสั่นเทาถูกยกขึ้นมาแกะกระดุมทีละเม็ด ทีละเม็ด
จนสาบเสื้อแยกออกจากกันและรอยยิ้มร้ายกาจก็ปรากฏขึ้น
“เด็กดี”
เสียงทุ้มเอ่ยชมแล้วทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าต่อหน้าคนตัวเล็ก ริมฝีปากร้อนกดจูบไปทั่วหน้าท้องบาง
ลากลิ้นขึ้นไปยังจุดอ่อนไหวเล็กๆนั้นแล้วขบเม้มดูดดุนจนอกบางต้องแอ่นเข้าหาสัมผัสให้มากขึ้น
“อ้ะ..ซะ..ซูน”
เสียงหวานกระเส่านั้นฟังแล้วช่างรื่นหูส่งผลให้ร่างโปร่งตวัดลิ้นหยอกล้อให้หนักมากขึ้นไปอีก
แม้จะรู้สึกดีแต่ก็รู้สึกอึดอัดเพราะร่างโปร่งเอาแต่หยอกล้อส่วนอื่นไปทั่วแต่ไม่ยอมแตะส่วนที่นั้นของเขาเสียที
“ซูน...”
เสียงทุ้มหวานเอ่ยเรียกเสียงสั่น
“หืม”
เจ้าของชื่อขานรับก่อนจะเงยหน้ามาสบตาคนด้านบนแล้วก็ต้องใจกระตุก
เพราะสีหน้าอีจีฮุนนั้นน่าปู้ยี้ปู้ยำให้แหลกคามือเสียจริงๆ สายตาหวานเชื่อมเอ่อคลอไปด้วยน้ำใสบวกกับแก้มแดงๆนั่นยิ่งทำให้ช่วงล่างของซูนยองปวดหนึบไปหมด
“..อึดอัด”
เสียงหวานเอ่ยว่าพลางส่งสายตายังไปที่เกิดเหตุ
ท่าทางแสนยั่วที่คนตัวเล็กไม่รู้ตัวสักนิดนั้นกระตุ้นอารมณ์ดิบของซูนยองได้เป็นอย่างดี
ตาคมเฉี่ยวมองตามก่อนจะพบเจอความโป่งนูนที่เป้ากางเกง
ร่างโปร่งยกยิ้มแล้วแกะกระดุมพร้อมทั้งรูดซิบและจัดการอาภรณ์ช่วงให้หายไปจากสายตาอย่างรวดเร็ว
“แล้วยังไงต่อล่ะ”
ร่างโปร่งแกล้งกระเซ้า ร่างเล็กเม้มปากอย่างนึกโมโหในสถานะความเป็นรองของตัวเอง
“ชะ..ช่วยฮุนนะ..นะซูน”
เสียงหวานเอ่ยอ้อนแล้วก็หันหน้าหนีไม่กล้าสบตาคนเบื้องล่างเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากอีกคนได้เป็นอย่างดี
แต่รอยยิ้มนั้นก็อยู่ได้เพียงไม่นาน
“Let’s
check the floor baby”
ร่างเล็กถูกดึงลงจากเก้าอี้จนร่วงลงมาอยู่บนตักแกร่งก่อนจะถูกจับพลิกให้นอนราบอยู่บนพื้น
สองแขนแข็งแรงถอดเสื้อตัวเองออกอย่างรวดเร็วและโน้มใบหน้าลงจนใกล้กับส่วนอ่อนไหวที่สั่นระริก
ริมฝีปากพรมจูบไปทั่วราวกับปลอบโยนก่อนจะโอบอุ้มท่อนเอ็นนั้นจนสุดความยาว
เสียงหวานครางอื้ออึ้งส่งผลให้ร่างโปร่งขยับปากขึ้นลงเร็วขึ้นเพื่อลดความอึดอัดให้คนตัวเล็ก
เล็บบางจิกข่วนไปทั่วพื้นจนเกิดเสียงแข่งกับเสียงร้องของตัวเองจนถึงเฮือกสุดท้าย เสียงร้องแปรเปลี่ยนเป็นเสียงหอบหายใจ
หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงและร่องรอยที่ปรากฏที่มุมปากและฝ่ามือแกร่ง
ซูนยองป้ายของเหลวสีขุ่นที่ช่องทางสีอ่อน ใช้นิ้วกดคลึงจนส่วนอ่อนไหวด้านหน้ากลับมาตั้งชันอีกรอบ
ดวงตาหวานเยิ้มมองการกระทำนั้นที่หว่างขาตัวเองได้ไม่นานก็ต้องยกมือขึ้นมาขบกัดระบายความเสียวของตัวเอง
ริมฝีปากเล็กร้องไม่มีเสียงเมื่อก้านนิ้วเรียวเริ่มแทรกเข้าในช่องทางร้อน
“คนดีไม่เกร็งนะ”
เสียงทุ้มปลอบโยนก่อนจะส่งลิ้นทักทายที่รอยจีบสร้างความกระสันให้คนตัวเล็กจนช่องตอดรับถี่รัว
“อ๊ะ..ฮื่อ..ซูน”
เสียงหวานครางอย่างไร้สติเมื่อก้านนิ้วสัมผัสโดนจุดกระสัน ซูนยองเห็นดังนั้นจึงกดย้ำๆ
“อ๊ะ..อะ...ซะ..ซูน...อื้อ..เสียวว..”
ระหว่างที่คนตัวเล็กกำลังเคลิ้มนิ้วเรียวนิ้วที่สองและสามก็ถูกส่งเข้ามาในเวลาไล่เลี่ยกันพร้อมขยับเข้าออกบดขยี้จุดศูนย์รวมความรู้สึกจนกายบางเกร็งไปทุกสัดส่วน
ฟันคมงับข้อนิ้วตัวเองจนเกิดรอยฟัน ในจังหวะที่อารมณ์กำลังไต่ขึ้นสูงร่างโปร่งก็ถอนนิ้วออกมา
มือแกร่งดึงกางเกงของตัวเองลงมาถึงแค่หน้าขา
จัดการรั้งรูดลูกชายจนแข็งขืนท่ามกลางสายตาของคนตัวเล็กที่มองมา
“พร้อมหรือยังคนดี” เสียงทุ้มถามเสียงกระเซ้าพลางจับลูกรักให้ปลายมนถูไปมาอยู่ที่ปากทางที่กำลังขมิบเข้าหากันอย่างต้องการการเติมเต็ม
“อะ..ซะทีเถอะน่า”
จีฮุนพูดเสียงขุ่น เขากำลังจะบ้าตายอยู่แล้วเจ้าบ้านี่ยังจะมาแกล้งเขาอีก
“ใจร้อนจังนะตัวแค่นี้”
“ไอ้บะ..บ้า..อ๊ะ!” ยังไม่เอ่ยว่าอีกคนได้เต็มเสียงนักร่างโปร่งก็แทรกกายเข้าจนสุดในคราวเดียว
ซูนยองซี๊ดปากให้กับความคับแน่นและแรงตอดรัดจากคนตัวเล็ก
ร่างโปร่งแช่กายไว้อย่างนั้นจนรู้สึกว่าอะไรๆก็เข้าที่จึงเริ่มกระแทกสะโพกเข้าหาช่องทางร้อนในจังหวะเนิบช้า
“นี่...จีฮุน...”
เสียงทุ้มเอ่ยเรียกขณะที่สวนสะโพกเข้าออกมองคนตัวเล็กที่ไม่ยอมมองหน้าเขา
“.....”
“นี่...”
“....”
“ย๊า!”
“อ๊ะ!”
ไม่เรียกเปล่ากลับกระแทกกายเข้าหาจนกระทบจุดกระสันเข้าเต็มแรง จีฮุนมองตาขวางแม้หน้าจะยังแดงเรื่อด้วย
แรงอารมณ์ก็ตาม
“งอนอะไร”
เสียงทุ้มเอ่ยถามโดยไม่ได้รับคำตอบอะไรกลับมา
คนตัวเล็กยังคงเงียบแม้จะได้ยินเสียงครางผะแผ่วเพราะเขายังขยับกายอยู่ก็เถอะ
หรือว่า ...
“อื้อ!..”
เสียงอู้อี้ดังขึ้นเมื่อร่างโปร่งโน้มตัวลงประกบปากคนตัวเล็กและผลที่ได้ที่การขัดขืน
ชัดเจน
บางทีซูนยองนั้นก็คิดว่าจีฮุนน่ะน่าเอ็นดูชะมัด
แค่เพียงเขาไม่ยอมจูบก็งอนและยิ่งในช่วงเวลาที่กำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะแบบนี้ก็ยังมีกะใจมางอนเขาอีก
สุดจะอารมณ์ศิลปิน
ซูนยองลอบขำก่อนจะหยุดการกระทำทั้งหมดไว้เพียงแค่นั้น
แขนแกร่งรั้งคนตัวเล็กขึ้นและจับสลับโพสิชั่นให้ร่างเล็กคร่อมตักโดยที่แกนกายเขายังคงเชื่อมติดกัน
และท่วงท่าแบบนี้นั้นยิ่งทำให้แกนกายเข้าไปได้ลึกขึ้นจนร่างเล็กเผลอคราง
“คนดีงอนอะไรครับหื้ม”
ซูนยองเอ่ยถามคนบนตักอีกครั้ง มือแกร่งยกขึ้นมากุมแก้มแดงเรื่อน่าทะนุถนอมโดยที่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมพูด
“.....”
“ถ้าไม่ยอมพูด...”
“.....”
“ก็ใส่แรงลงมาเท่าความงอนที่มีแล้วกัน”
ซูนยองยิ้มทะเล้นอย่างหยอกล้อและก็ต้องเปลี่ยนเป็นนิ่วหน้าด้วยความเสียว
เพราะคนตัวเล็กขย่มกายลงสุดแรงและจังหวะที่รัวเร็วนั้นซูนยองถึงกับครางในลำคอ
สองแขนเล็กโอบรอบคอแกร่งใบหน้ากึ่งหล่อกึ่ง
หวานซุกซบเข้าที่ซอกคอของอีกคนเพื่อซ่อนสีหน้าอันแสนจะแปรปรวน
และในมุมนี้ซูนยองนั้นแทบจะหยุดหายใจ
คุณคิดดูเอาเถอะผู้ชายตัวเล็กๆขาวๆกับเสื้อเชื้ตสีดำที่ตกไหล่ไปกองอยู่ที่สะโพกอวบแบบนั้นแล้วกำลังขึ้นให้คุณอยู่น่ะมันสุดยอดขนาดไหน
“อ่ะ..อ๊ะ..อ๊ะ..อื้อ”
เสียงหวานที่ครางข้างหูซูนยองทำให้เขาทนไม่ไหวต้องดันอีกฝ่ายออกก่อนจะจับท้ายทอยคนตัวเล็กเข้ามาประกบจูบ
ครั้งนี้จีฮุนไม่ขัดขืนทั้งยังบดคลึงริมฝีปากกลับอย่างโหยหา
เกลียวลิ้นที่กระหวัดตอบโต้กันและกลีบปากนุ่มหยุ่นบดขยี้จนบวมแดง
ทั้งสองผละออกจากกันเพียงไม่นานก็สานต่อรสจูบนั้นอย่างไม่มีจุดสิ้นสุด
เพราะแบบนี้ไงจีฮุนถึงชอบจูบของซูนยอง
“ฮื่อ..อือ..ซูน..”
จีฮุนครางผะแผ่วชิดกลีบปากอิ่ม
เจ้าของชื่อเห็นท่าทีอีกฝ่ายก็เอื้อมมือไปกอบกุมแกนกายของเจ้าตัวเล็กรั้งรูดเพื่อเร่งให้ถึงฝั่งฝัน
ซูนยองขบกรามแน่นเมื่อจีฮุนระเบิดอารมณ์ใส่เขาอย่างรุนแรง เมื่อกามอารมณ์ไต่ขึ้นไปถึงจุดขีดสุด
ช่องทางบีบรัดจนเขาปลดปล่อยไปพร้อมๆกับที่คนตัวเล็กที่ฉีดพ่นน้ำรักออกมาจนเต็มมือ
“เก่ง..เก่งมากคนดี”
เสียงทุ้มกระซิบแผ่วแล้วจูบขมับคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยนโดยที่จีฮุนนั้นได้แต่ซุกซอกคอหอบหายใจเพียงเท่านั้น
ปล. กลับไปคอมเม้นกันด้วยน้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น