CUT
“พี่นี่มันจริงๆเลย”
เสียงทุ้มเอ่ยเอ็ดอย่างไม่จริงจัง
ในระหว่างที่ปากว่ามือก็ทำหน้าที่ไปด้วยอย่างดีด้วยการปลดกระดุมเสื้อจนหมด ตามด้วยริมฝีปากนิ่มหยุ่นแนบนาบไปทั่วทุกอณูผิวกาย
ลิ้นร้อนไล้เล็มชิมคราบนมที่เลอะอยู่ที่ต้นคอ ฟันคมขบกัดจนขึ้นสีแสดงความเป็นเจ้าของไม่ต่างกันกับที่อีกฝ่ายทำให้เขา
ใบหน้าหล่อคมผละออกมา สายตาร้อนแรงจ้องตั้งแต่ลำคอจนมาถึงต้นขาอ่อน
มือแกร่งแยกสาบเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งออกจากกันเผยให้เห็นกางเกงชั้นในสีดำตรงกลางลำตัว จากที่เป็นฝ่ายแกล้งเขากลับกลายเป็นฝ่ายถูกกระทำกลับบ้าง
ขาขาวถูกยกขึ้นสีกันเพื่อหนีสายตาคมคายของใครอีกคน
“เขินแล้วน่ารักนะ”
เสียงทุ้มขยับปากพูดไปพร้อมๆกับมือสากที่บรรจงลูบไปตามเนื้อนิ่มไปทุกสัดส่วนจนคนถูกสัมผัสหน้าเรื่อแดง
“......”
“รู้ตัวบ้างหรือเปล่า”
สิ้นคำถาม
ฝ่ามือนิ่มๆก็ฟาดเข้าที่ต้นแขนแกร่งอย่างแรง
สีหน้าท่าทางฮึดฮัดยิ่งเรียกเสียงหัวเราะจากร่างสูงไปได้อีกเป็นกอง
ความง่วงแลดูจะหายไปเสียหมดเมื่อได้หยอกล้อคนตรงหน้า
“พูดมาก...”
ร่างขาวเอ่ยเสียงขุ่น ก่อนจะชันตัวขึ้นมาโอบรอบคอแกร่งและจ้องตาคมอยู่อย่างนั้น
“หืม...”
ตาคมเลิกคิ้วมอง
“กินข้าวไม่อิ่มเลย...”
เสียงทุ้มหวานว่าเช่นนั้นก่อนจะผลักอีกฝ่ายออกไปพร้อมทั้งทิ้งตัวลงยืนบนพื้นเต็มความสูง
มือขาวจับร่างสูงให้ยืนสลับที่กันกับตนเอง ดันให้อีกคนทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะและตัวเองก็ลงไปนั่งคุกเข่า
กลีบปากอิ่มพรมจูบไปตามกลางลำตัวที่กำลังตื่นตัวของคนตรงหน้าท่ามกลางสายตาคมที่มองมา
“.....”
“...กินหน่อยนะ”
และไม่รอให้อีกฝ่ายตอบกลับ มือขาวจัดแจงปลดกางเกงนอนตัวเก่งของอีกคนออกโดยทันที
ปากอิ่มเคลื่อนเข้าไปพรมจูบอาหารเช้าตรงหน้าอย่างรักใคร่ก่อนจะส่งมันเข้าปากแล้วดูดดุนราวกับละเลียดในรสชาติ
มือที่ว่างถูกยกขึ้นประคองในส่วนที่ริมฝีปากไปไม่ถึงและบีบคลึงจนสัมผัสได้ถึงแรงทึ้งบนศีรษะ
เสียงครางฮึมดังในลำคอยิ่งกระตุ้นให้คนเบื้องล่างพอใจ กลีบปากขยับรั้งรูดสลับดูดเม้มที่ส่วนปลายจนคนถูกปรนเปรอสติขาวโพลนจนต้องสวนสะโพกเข้าหา
จนมาถึงจุดสูงสุดของอารมณ์กลีบปากอิ่มเร่งจังหวะจนคนตัวสูงแตะขอบสวรรค์
ของเหลวสีขุ่นถูกฉีดพ่นเข้าในโพรงปากและคนตัวขาวก็น้อมรับมันอย่างเต็มใจ
“แฮ่ก...”
เสียงหอบหายใจดังขึ้นจากกลีบปากหนา
ตาคมหลุบมองคนเบื้องล่างก่อนจะต้องใจกระตุกเมื่อเห็นอีกฝ่ายเก็บกลืนสิ่งนั้นลงไปจนเกือบหมด
ร่างขาวลุกขึ้นยืนอีกหน นิ้วเรียวปาดคราบที่เลอะตรงขอบปากออกมาแล้วป้ายมันลงที่กลีบปากหนาของอีกคนก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นประกบจูบกลีบปากคู่นั้นแนบแน่น
แขนทั้งสองข้างยกขึ้นโอบรอบคอแกร่งโดยที่สองแขนแข็งแรงก็สวมกอดเข้าที่เอวคอด
สัมผัสนุ่มหยุ่นเกิดขึ้นอีกครั้งโดยที่ลิ้นซนแลบออกมาเลียเก็บคราบเลอะจากกลีบปากหนาและสอดลิ้นร้อนเข้าไปโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว
ศึกแลกเอนไซม์เกิดขึ้นอย่างดุเดือดและแนบแน่นจนเป็นคนตัวขาวที่ต้องถอยออกไปก่อน
“ตรงนี้ยังไม่ได้กินเลยนะ”
พูดไปพร้อมกับพลิกตัวหันหลังให้สะโพกถูไถกับสิ่งที่เพิ่งสงบไปได้ตื่นขึ้นมาอีกหน ร่างขาวปลิวหวืดตามแรงกระชากของใครอีกคนก่อนที่ทั้งสองแขนจะเท้ากับโต๊ะกินข้าวโดยมีร่างสูงยืนซ้อนข้างหลัง
สะโพกอวบโก่งโค้งจนเผยให้เห็นสัดส่วนชัดเจนผ่านชั้นในสีดำ
“เอาใหญ่เลยนะครับวันนี้”
เสียงทุ้มว่าอย่างหมดความอดทน มือแกร่งฟาดลงที่ก้นงอนๆอย่างไม่ขออดทนต่อความน่าขย้ำของคนตรงหน้าอีกต่อไป
ร่างขาวสูดปากสูดคอเมื่อได้รับแรงกระทำนั้นไปพร้อมๆกับมือแกร่งที่เลื่อนไปถอดชั้นในที่แสนจะเกะกะออกไปให้พ้นสายตา
“ไขสือนัก”
เสียงทุ้มหวานเอ่ยเอ็ดไปพร้อมกับนิ้วเรียวที่ถูกส่งไปสำรวจช่องทางของตัวเองต่อหน้าเด็กร่างสูง
ร่างขาวครางแผ่วกับความอุ่นและตอดรัดของตัวเอง
“อะไรกันครับ”
เสียงทุ้มเอ่ยถามราวกับไม่รู้ข้อเท็จจริงก่อนจะส่งมือไปปัดนิ้วเรียวนั้นให้หลุดออกจากช่องทาง
มือแกร่งขยับรั้งรูดส่วนสำคัญให้เตรียมพร้อมและจับมันเข้าไปถูกับช่องทางคับแคบ
“รู้...อื้อ...อยู่...แก่ใจ”
เสียงทุ้มหวานเอ่ยสะดุดกับความอุ่นวาบที่ถูกเสียดสีอยู่ที่ปากทางยิ่งกระตุ้นความต้องการของเขาให้มากขึ้นไปอีกจนต้องร่อนสะโพกประท้วงคนข้างหลัง
ร่างสูงหลุดขำก่อนจะป้อนอาหารเช้าให้คนตรงหน้าจนหวีดครางให้กับความคับแน่น
ขาทั้งสองข้างสั่นพั่บจนมือแกร่งต้องจับยึดสะโพกอวบกันไม่ให้อีกคนทรุดลงไปกับพื้น
บทสนทนาทางวาจาจบไปเปลี่ยนการกระทำเสียแทน
ความเจ็บเสียดที่ถูกแทนที่ด้วยความกระสันยิ่งส่งผลให้การกระทำนั้นรุนแรงยิ่งขึ้น
เสียงกระทบหน้าขาดังลั่นไปทั้งห้องครัวสลับกับเสียงครางอย่างสุขสมของคนสองคน
เสื้อเชิ้ตตัวบางหลุดไปวางกองกับพื้นอย่างลวกๆ
สะโพกอวบขึ้นรอยแดงจากแรงบีบเคล้นจากมือหนาเป็นจ้ำๆ
“ผม...อา...อยากรู้”
เสียงทุ้มเอ่ยพร่าและกระท่อนกระแท่นจากแรงขยับกายด้วยจังหวะรัวเร็วจนคนรับแรงกระแทกหัวสั่นหัวคลอน
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีสติมาขานรับคำของเขา
“อือ...อ๊ะ..อะ..อะไร”
สิ้นคำถาม
จากแรงกระแทกที่รุนแรงก็แผ่วลงจนนิ่งสนิทและแปรเปลี่ยนเป็นแรงหมุนควงสะโพกจนคนผิวขาวแทบยืนไม่ติดพื้น
“ผมอยากรู้...”
“อ๊ะ..อ๊า..พูด..ซะที...อื้อ”
“ใจร้อนจัง”
เสียงทุ้มเอ่ยแซวพร้อมเด้งสะโพกเข้าหาแรงๆจนคนตัวขาวครางลั่น
“อ๊า!...มินกยู!”
เสียงทุ้มหวานเอ่ยเสียงขุ่นจนคนโดนเรียกต้องเปลี่ยนมาควงสะโพกสอบให้อีกคนใจเย็นลง
“อืม...ผมแค่อยากรู้”
“.....”
“ว่าผิวของพี่...นมกล่องนั้น..”
ปากหนาขยับพูดไปพร้อมกับหยิบกล่องนมที่คว่ำจนนมหกอยู่บนโต๊ะจากแรงกระแทกกระทั้นของเขาขึ้นมาและค้นพบว่ามันพอจะมีเหลืออยู่บ้าง
มือแกร่งเทนมส่วนที่เหลือลงบนหลังขาวเนียนที่แทบจะแยกไม่ว่าอันไหนสีผิวอันสีนมถ้านมไม่มีสถานะเป็นของเหลว
“อ่ะ...อือ...”
เสียงทุ้มหวานครางเครือเมื่อเอวสอบหยุดควงสะโพกแล้วเปลี่ยนกลับไปส่งแรงกระแทกเข้าหาเขาแทน
“หรือนมของผม....”
“อ่ะ...อ๊า...อ๊ะ..อ๊ะ..อื้อ..มิน..กยู”
กายขาวสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกที่รัวเร็วขึ้น
เสียงทุ้มหวานหวีดลั่นไปพร้อมๆกับมือขาวที่บีบขอบโต๊ะจนขึ้นข้อ
ความอึดอัดที่ด้านหน้าบ่งบอกว่าอีกไม่นานเขาจะแตะขอบสวรรค์นั้นส่งผลให้ช่องทางด้านหลังบีบตัวจนร่างสูงสูดปากสูดคอ
ตากล้องหนุ่มเร่งสะโพกอย่างเสียสติให้กับความรัดแน่นของคนตรงหน้า
“...อะไรมันจะขาวกว่ากัน”
ประโยคพูดจบลงพร้อมกับแรงกระแทกครั้งสุดท้ายและการปลดปล่อยของคนทั้งคู่
ใบหน้าหล่อหวานฟุบลงกับแขนหอบหายใจจนตัวโยนก่อนจะครางฮือเพราะความอุ่นวาบเข้าที่ถูกฉีดพ่นเข้ามาในช่องทางเพียงเสี้ยววินาทีก่อนมันจะถูกดึงออกไป
สัมผัสอุ่นร้อนกระทบเข้ากับแผ่นหลังขาวเนียนที่เลอะคราบนมกล่อง
มือแกร่งรีดส่วนที่คั่งค้างออกมาจนหมดแล้วโน้มตัวลงไปกดจูบที่หลังคอขาวจนใบหน้าหล่อหวานขึ้นสีเมื่อได้ยินเสียงทุ้มพร่ากระซิบที่ข้างหู
“ขาวจนแยกไม่ออก...”
“........”
“จนอยากกินอีกรอบซะแล้วสิครับ”
และดูเหมือนว่านอกจากตากล้องคิมจะไม่ได้นอนแล้วนั้น
.
.
.
.
อาจารย์ชเวก็คงต้องเข้าสอนสายซะแล้วล่ะ
*กลับไปเม้นกันด้วยน้า
